Ging en gaat de Blues vaak over verdriet, een verloren liefde, zelfs een lekkend dak en alle andere vormen van narigheid en zorgen, ze kan ook sociale thema's behandelen of over seks gaan. Bluesnummers zijn ook dikwijls doorspekt met humor of (vooral) beeldspraken. Maar de realiteit waarin de meeste voormalige slaven verkeerden na de Burgeroorlog in de VS en aan het begin van de 20ste eeuw maakt het niet verrassend dat er ook een ruime dosis treurigheid in voorkomt.
Elders op deze website (zie pag. 5, rubriek Modern Blues) kon je al lezen dat na een dipje in midden en eind zeventiger jaren, er een hernieuwde belangstelling bestaat voor de Blues. Zeker bij een bepaald deel van de Afro-Amerikaanse bevolking, met name rond Jackson (Mississippi) en andere diepe zuidelijke regio's van de VS. Vaak aangeduid als "Soul Blues" of "Southern Soul", werd de Bluesmuziek in het hart van deze beweging nieuw leven ingeblazen door het onverwachte succes van twee specifieke opnames op het in Jackson gevestigde Malaco-label. En nu, in de 21ste eeuw is de Blues nog steeds "alive & kicking", ook in Europa, getuige de toename van het aantal organisaties die de Blues ondersteunen en de toename van het aantal Bluesfestivals en -concerten.
Maar of je Blues tòen beleefde, of tegenwoordig bij een concert: als het goed is moet je de doorleefdheid van de zangers en muzikanten van toen kunnen voelen, de diepte van hun emoties en de kracht van hun gevoel in hun zang en hun gitaarspel. Dat is precies waar het bij de Blues om gaat.
Het portret op de achtergrond heet: "Meeting at the crossroads", en is van de hand van Theo Reijnders uit Deurne (NL). (Om de afbeelding te openen in een apart venster, klik HIER)
Onderstaand nog een mooie illustratie (klik er op om te openen in een apart venster).
"The Family Tree of Blues"
Tot slot een foto van drie Bluesgrootheden: v.l.n.r. B.B. King, John Lee Hooker en Willie Dixon.